عبدالوهاب شهیدی فرزند میرزا حسن شهیدی ملقب به صدرالاسلام و متخلص به طوبی است. او اول مهرماه سال ۱۳۰۱ در شهر میمه و در خانواده‌ای روحانی به‌دنیا آمده است. عبدالوهاب شهیدی مشوق اصلی خود را پدرش می‌داند و در این باره می‌گوید: «پدر هم از آن جا که موسیقی را خیلی خوب می‌دانست، به من کمک می‌کرد و چند مثنوی را به من یاد داد که ای کاش نرفته بود و من از او بیش تر می‌آموختم. اما ۱۳ ساله بودم که ایشان درگذشت». وی با اسماعیل مهرتاش آشنا شد و این آشنایی منجر به این شد که نزد وی فراگیری موسیقی را شروع کند. ابتدا آوازهای تاج اصفهانی و ادیب خوانساری را آموخته بود اما اسماعیل مهرتاش به او می‌گوید باید همه این‌ها را از ذهنت پاک کنی. بدین ترتیب عبدالوهاب شهیدی صاحب سبک منحصر به فردی شد.
در سال ۱۳۳۵ روابط عمومی ارتش توانست برنامه‌ای در رادیو به خود اختصاص دهد که آن هم موسیقی بود. به‌جز عبدالوهاب شهیدی، حسین قوامی و ایرج هم برنامه داشتند که تا چهارسال در آن جا بودند.
عبدالوهاب شهیدی ابتدا یادگیری ساز سنتور را شروع کرد اما پس از چند سال علاقه‌مند به ساز عود شد و آن را فرا گرفت. استاد شهیدی معتقد است یک خواننده حتماً باید بر یک ساز موسیقی اشراف داشته باشد. در آن زمان هنرمندانی بودند که در ارکسترها عود می‌نواختند اما سبک عودنوازی آن‌ها عربی بوده و عبدالوهاب شهیدی سبک جدیدی را برای عودنوازی به وجود می‌آورد. وی در این باره گفته است: وقتی من شروع کردم و سبک جدیدی در نوازندگی عود به وجود آوردم سبک عود نوازی از آن به بعد تغییر کرد. یک ابتکار به خرج دادم و مضراب تار را روی عود استفاده کردم و شیوه نوازندگی تار را روی عود پیاده کردم. خیلی تلاش کردم تا این شیوه جا بیفتد. در بسیاری از ساز و آوازهای او صدای عود وی در کنار آوازش به گوش می رشد. استاد شهیدی با گروه‌های زیادی همکاری کرده از جمله با گروه پایور و در بیش تر آن آلبوم‌ها علاوه بر آواز، گروه نوازی‌ها را با عود همراهی می‌کرده است. هم چنین آلبوم‌های زیادی از تک نوازی‌های او منتشر شده بودند که از میان آن‌ها آلبوم راز عود امروزه توسط انشتارات سرنا صوت بازنشر شده است. تقریباً در تمام آلبوم‌هایی که از او توسط سرنا صوت به بازار آمده‌اند وی علاوه بر آواز، به عنوان نوازندهٔ عود نیز حضور دارد.
وی دربارهٔ انتشار آثارش پس از انقلاب توسط سرنا صوت گفته که انتشار این آثار بدون رضایت او بوده. این آلبوم‌ها قبلاً روی صفحات ۳۳ دور منتشر شده بودند و امروزه امتیاز آن‌ها از آهنگ روز به سرنا صوت منتقل شده. استاد شهیدی گفته که هیچ‌کدام از این دو ناشر مبلغ کامل را برای خریدن امتیاز این آلبوم‌ها با صاحب اثر پرداخت نکرده‌اند.
عبدالوهاب شهیدی از اوایل دهه ۱۳۲۰ فعالیت هنری خود را با فراگیری آواز، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد. او در سال ۱۳۳۹ در برنامه گل‌ها شروع به فعالیت و همکاری با رادیو کرد و تا سال ۱۳۵۷ در بسیاری از این برنامه‌ها شرکت کرد. وی هم‌چنین چندین بار در برنامه‌های جشن هنر شیراز شرکت کرد و در این برنامه‌ها با هنرمندان سرشناسی چون جلیل شهناز، فرامرز پایور، اصغر بهاری، حسین تهرانی، رحمت‌الله بدیعی، حسن ناهید و محمد اسماعیلی همکاری کرد. شهیدی با اجرای بیش از ۲۳۰ برنامه، از فعال‌ترین هنرمندان برنامه گل‌ها بوده و رتبه سوم بیش‌ترین برنامه موسیقی در گل‌ها را دارد. عبدالوهاب شهیدی در اجرای آوازهای محلی نیز پیش‌رو بوده است. تصنیف معروف زندگی با مطلع اون نگاه گرم تو از این هنرمند است.
وی علاوه بر آواز، سبک عود نوازی او منحصر به فرد است. اجرای آوازهای محلی، در میان آثار وی نقش برجسته‌ای دارند. از آوازهای محلی او می‌توان به تصنیف زندگی (معروف به اون نگاه گرم تو) اشاره کرد که مربوط به آهنگی محلی بر روی شعری از هما میر افشار در دستگاه ماهور می‌باشد و با تنظیم فرامرز پایور اجرا شده است، و هم‌چنین تصنیف‌های دیگری مثل یار بی وفا، آی سوزه و… هم‌چنین وی قطعات قدیمی معروفی مانند آثار عارف قزوینی را نیز اجرا کرده که از میان آن‌ها می‌توان به تصنیف‌های گریه را به مستی بهانه کردم (در آلبوم قدیمی حرف) و گریه کن که گر سیل خون گریی اشاره کرد.
در حال نمایش 3 نتیجه
