آندرانیک

آندو از طفوليت علاقه و شوق وافري به موسيقي ابراز ميكرد. از 9سالگي به تحصيل موسيقي پرداخت و بعدها به تهران آمد و براي ادامه تحصيلات موسيقي به هنرستان عالي موسيقي پيوست.
درآن روزگار او اولين اركسترهاي پاپ را در ايران بنيان گذاشت.

آندرانيك براي ارتقاي موسيقي پاپ ايران با استفاده از دانش وسيع علميش، آرانژمان و اركستراسيون را با جديت و تلاش زياد دراين فرم موسيقي تلفيق كرد. با ورود آندرانيك به دنياي موسيقي روز، سطح و محتواي كارهاي نسل جوان آن روزگار ارتقاي چشمگيري يافت.

به جرأت ميتوان گفت كه او با ذوق و قريحه سرشارش و با دانش ژرف و وسيع خود، موسيقي روز را غنا و جلوه خاصي بخشيد كه مورد استقبال گسترده ميليونها تن از مردم ايران گرديد. اكثر قريب باتفاق خوانندگان نامدار آن روزگار در اشتياق و آرزوي اين بودند كه آندرانيك ترانه هاي آنها را آرانژمان كند، زيرا وقتي آندو قطعه و ملودي ساده اي را بدست ميگرفت و به آرانژمان آن ميپرداخت، نتيجه كار بدون شك يك شاهكار ماندگار و پر ابتكار و جذاب مي بود.

بدين سبب تمام آثار او چه آنهايي كه خود ساخته و پرداخته و چه كارهايي كه اركستراسيون آنرا بعهده داشته و اجرا و ضبط كرده در زمره آثار ماندگار و فراموش ناپذير موسيقي مدرن امروز ايران است. رپرتوار او شامل صدها قطعه و اثري است كه چون خورشيد در آسمان موسيقي ايران ميدرخشد.

فرید زولاند از چهره‌های سرشناس موسیقی پاپ ایرانی که بیش از سه دهه همکاری نزدیکی با آندرانیک داشت می‌گوید: «فضای تنظیم‌های آندرانیک بسیار مدرن بود. ضمن اینکه فرد باسوادی بود با موسیقی روز دنیا هم در تماس بود. در همان سال های نخستین، تنظیم‌هایی داشت که به نام “شش و هشت شیکاگویی” معروف شده بودند. سازهای بادی را در سبک شیکاگویی به کار می‌برد ولی ریتم ترانه‌ها شش و هشت ایرانی بودند. این کار در آن زمان یک نوآوری در کار ترانه بود. همچنین بعدها شیوه کاربرد سازهای زهی توسط او در تنظیم ترانه “شقایق” (با صدای داریوش) بسیار مورد تقلید قرار گرفت.»

زولاند می‌افزاید: «آندرانیک در زمینه تنظیم کارها بسیار مستقل بود و در کار با خوانندگان بسیار تقلا می‌کرد تا یک نتیجه حرفه‌ای از کار به دست آید. شناخت اصلی او در ابتدا از موسیقی غرب بود ولی کم کم به موسیقی ایرانی هم نزدیک شد و نتیجه آنرا برای نمونه در همکاری‌هایش با هایده، ستار و معین می‌توانیم بشنویم.»
آندرانیک با آهنگ های جاودانه خود چون «جشن دلتنگی» با صدای داریوش با ترانه ایرج جنتی عطایی و تنظیم خودش و آهنگسازی و تنظیم «هم غصه» با صدای داریوش و شعر جنتی عطایی، «پرسه» ترانه ایرج جنتی عطایی و حریق دریا (شهیار قنبری) «نفس» با صدای گوگوش، «خانه سرخ» و «منو ببخش» با ترانه های اردلان سرفراز با صدای ابی، «افسانه هستی»، «شیون»، «سوگند» و «قصه من» با ترانه های هما میرافشار با صدای هایده، «هوا» با ترانه شهیار قنبری با صدای ستار، «نازک» شهیار قنبری با صدای عارف و صدها تنظیم زیبا و فراموش نشدنی، کارنامه درخشانی دارد که این تنظیم ها آثار معروف ترین آهنگسازان را در بر می گیرد.