معین

معین در خانواده ای کاملاً مذهبی و از نظر مالی در سطح متوسط و پر جمعیت به دنیا آمد. او در دوران نوجوانی و جوانی قرآن را با صوت و اشعار و غزلیات شعرای بزرگ را با لحنی زیبا می خواند. او در همان دوران با دوستان خود در مجالس شادمانی برنامه های بسیاری در شهر خود و دیگر شهرهای استان اصفهان اجرا می کرد. وی از دوران کودکی علاقه خود را به آواز نشان داد. معین در سن ۱۸ سالگی نزد اساتید آواز آن زمان همچون تاج اصفهانی و حسن کسایی به یادگیری گوشه ها و دستگاه های آواز ایرانی پرداخت.
از سال ۱۳۵۲تا ۱۳۵۷در هتل عباسی اصفهان و کاباره هزار و یک شب به اجرای برنامه مشغول شد. درآن زمان معین یک گروه ارکستر که از افرادی هم چون ناصر ریاضی و پیمان سرخوش تشکیل شده بودند در اصفهان برنامه اجرا می کرد. معین اولین کار خود را در سال ۱۳۵۹با عنوان »یکی را دوست می دارم« روانه دنیای موسیقی کرد. اما نکته مهم این بود که یکی را دوست می دارم با ترانه ای از مسعود امینی و آهنگی از معین آن چنان در میان مردم جا باز کرد که این اثر پس از مدتی کوتاه از مرزهای ایران گذشت و توسط خوانندگان ایرانی که پس از انقلاب به آمریکا مهاجرت کرده بودند خوانده شد. هایده، ابی و عارف از جمله معروف ترین این افراد بودند. معین یک شبه راهی را که بسیاری برای آن سال ها کار کرده بودند پیموده بود و اینک تبدیل به آوازه خوانی نامی شده بود. معین تنها خواننده ای است که دقیقا بعد انقلاب ظهور کرد وموفقیتش از همان زمانی که از ایران خارج شد، آغاز گشت. معین بعد انقلاب آن چنان موفق بود که عده هم چون فرید زولاند و جهانبخش پازوکی و حسن شماعی زاده بعد انقلاب را دوران معین می نامند.