وی ششم مرداد سال ۱۳۲۹ در خانوادهای اهل هنر در تهران به دنیا آمد. کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه مینوشت، گاه شعر نیز میسرود. سپس برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در میانهٔ دههٔ ۶۰ میلادی به ایران بازگشت.
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را بر خلاف خواست پدر – که معتقد بود هنرمندان در جامعهٔ ایران سرنوشت درخشانی ندارند و میخواست پسرش معمار شود – آغاز کرد. نخستین ترانه او «دیگه اشکم واسه من ناز میکنه» بود با آهنگی از اسفندیار منفرد زاده و دیگری «ستاره آی ستاره» با آهنگی از پرویز اتابکی که هر دو با صدای گوگوش منتشر شدند. ستاره آی ستاره اولین ترانهٔ او بود که در برنامه «شما و رادیو» صبح جمعه پخش شد.
به اذعان شاعرانی مانند اردلان سرفراز، شهیار قنبری با ترانه قصه دو ماهی با آهنگسازی بابک افشار به دلیل نوآوری در واژه و مضمون، سرآغاز ترانه نوین فارسی و ترانه مدرن ایران است و او را ترانهسرای نوین ایران زمین مینامند. والبته این نکته نیاز به تجمیع اکثر کاروزان ترانهٔ نوین دارد همچون زویا زاکاریان و تورج نگهبان و مسعود امینی و ترانه سریان هم عصر دیگر این ترانهسرا (برای مثال زویا زاکاریان بارها در مصاحبههایش به شکلی تلویحی ترانهٔ قصهٔ وفا اثر ایرج جنتی عطایی را سر آغاز ترانهٔ نوین فارسی دانستهاست) خود شهیار قنبری در این باره میگوید: “قصهٔ دو ماهی میلاد من است. بند ناف ترانه من این چنین بریده میشود…”.
همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی خوب گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده و شاعر هر دو به زندان بیفتند. شهیار قنبری در این باره میگوید:
“راستی ما چرا آنجا بودیم؟ ما که فقط ترانه مینوشتیم و تو (واروژان) را داشتیم و دریای صداهای خوشرنگ را و شاعر میگوید از رفیق دلتنگیها و تشنگیها: امروز که بی تو، بر ما هزار سال گذشتهاست، حتی نمیتوانم از سنگینی این غیبت بزرگ بنویسم. واژهها، نیروی موسیقی را کم دارند. واژههای من تو را کم دارند، واروژانِ من.. ! مرد سازها و آوازها.. ! و شاعر به قلههایی بلندتر میرسد با: اگه بمونی- قصهٔ بره و گرگ- حرف – نفس – هجرت – جمعه – مرد تنها – هفته خاکستری – کودکانه – آوار – نجواها – بوی خوب گندم – نفرین نامه – همیشه غایب – سقوط – نماز – نون و پنیر و سبزی – امان از… و چندصد ترانهٔ ناب دیگر.”
طی سالهای بعد از انقلاب شهیار با هنرمندان مشهوری نظیر ابی، داریوش، بیژن مرتضوی، لیلا فروهر، حسن شماعی زاده، مارتیک، سیاوش قمیشی، امید سلطانی، شهره، نوشآفرین، منصور، مهرداد آسمانی و … همکاری کرد.
او هماکنون در جنوب کالیفرنیا زندگی میکند.
مشاهده همه 6 نتیجه
